presunto | Bookmarks (1)

Η φιλτάτη, η άσπρη μας νεότης, α η άσπρη μας, η κάτασπρη νεότης, που είν’ απέραντη, κ’ είναι πολύ ολίγη, σαν αρχαγγέλου άνω μας πτερά ανοίγει!... Όλο εξαντλείται, όλο αγαπάει· και λιώνει και λιγοθυμά εις τους ορίζοντας τους άσπρους. A πάει εκεί και χάνεται εις τους ορίζοντας τους άσπρους, για πάντα πάει. Για πάντα, όχι. Θα ξαναγυρίσει, θα επιστρέψει, θα ξαναγυρίσει. Με τα λευκά...